Het allerlaatste reisverslag!

Nou hier is die dan, het allerlaaste reisverslag vanuit Suriname. Zaterdagavond half 8 zal ik samen met eva in het vliegtuig stappen en suriname verlaten. En zoals altijd komen de vragen bij mij weer naar boven of ik wel onder het minimale gewicht zit, past alles wel in me koffer. Na een korte bewuste blik in mijn kamer te hebben geworpen moet dat wel lukken, aangezien ik minder dan de helft van me spullen nog maar heb. Zondag ochtend , als ik het goed heb nederlandse tijd 8 uur. Zal ik weer op nederlandse bodem staan. Maar dit komt nog, ik heb hier natuurlijk nog veel beleeft in de afgelopen weken.

Na lang wachten en een hoop geduld heb ik dan eindelijk mijn mkv gekregen, gelukkig maar want anders zal ik illigaal Suriname moeten verlaten, wat inhoud dat ik aangehouden wordt of een fixe boete zal moeten betalen. Het leekte even op dat we die kant op gingen maar gelukkig na meerdere pogingen bij meerdere instanties te hebben gedaan heb ik eindelijk mijn stempels binnen. Want je moet namelijk 3 stempels krijgen op drie verschillende plekken en dan pas is je mkv geldig. Maarja een stempel kan natuurlijk niet gezet wordt als de verantwoordelijke er niet is, en ja wanneer is diegene er wel, dat bleef een vraag dus dat werd gokken.

Afgelopen donderdag was officieel de stage afgelopen, en dat moest natuurlijk gevierd worden. Dus donderdag avond ben ik samen met een huisgenoot ( eva) wezen stappen in Havanna. Als eerst was het de bedoeling om gewoon een drankje te drinken, maar het bleef niet bij die ene, wat erop neer komt dat we Havanna pas verlieten toen de lichten aan gingen.
Dan zal het natuurlijk heerlijk geweest zijn om de volgende dag heerlijk te kunnen uitslapen maar helaas pindakaas de verslagen van stage moesten nog ingeleverd worden. En ja dan kan je de verslagen wel af hebben maar je zal ze toch moeten uitprinten, aangezien ze in het ziekenhuis geen computer hebben. Dus dat werd een uitstapje naar de printwinkel! Uit eindelijk aangekomen op stage was de hoofdzuster weg, dus de verslagen maar onder de deur geschoven, wat enige moeite koste want mijn verslag was toch echt dikker dan de gleuf van de deur. De beoordeling krijg ik vrijdag dus dat is nog even spannend!

Aangezien ik zaterdag op jeepsafari ging dacht ik maar eens verstandig te zijn en niet uit te gaan. Dus ben ik naar de surinaamse jaarbeurs geweest. Een keer wat anders, groot en makkelijk om te verdwalen, en nog makkelijker om contiue het zelfde rondtje te blijven lopen en op een gegeven moment je afvragen of je hier al niet eerder bent geweest.

Zaterdagochtend 8 uur ringring de wekker! Na een tijdtje rijden kwamen we in de boesboes aan voor de jeepsafari wat nogal hobbelig was. Maar wel erg mooi uitzicht gezien. Onderweg nog surinaamse flensjes geproefd, dit was niet voor herhaling vatbaar, ze waren namelijk rose en er zat cocus in. Maarja wat je krijgt mag je niet weigeren dus maar een goede poging gedaan om niet al te vies te kijken.
Na de Jeepsafari zijn we naar het resort babunhul gegaan. Heerlijk aan de surinaamse rivier gelegen, genoten van de zon en de rust. Alleen merkte ik pas later dan mijn rechterhelft nogal verbrand was en dat nog na 3 maand.

Zaterdagavond met eva naar de dicotheek sasasu geweest, en wat niet de bedoeling was, was het toch nog erg laat, of eigenlijk ben ik zondag ochtend vroeg thuis gekomen. Je zal denken marleen duikt gelijk na bed, maar nee ik kwam met een beter idee. En dat was eerst boodschappen doen en dan gaan slapen. Eva stemde hiermee in dus taxi jeff werd gebeld. Wat kregen we horen: het kan even duren want de auto moet eerst opwarmen!! We vroegen ons af of we dat wel goed begrepen hadden, want vriezen doet het hier niet, en met 30 graden is de auto wel warm genoeg lijkt mij maarja. Bij de supermarkt Tulip aangekomen, leek het geweldige idee toch wat zwaarder dan gedacht. Dus maar snel even de boodschappen gedaan, en op naar huis. Snel naar bed gegaan, want jaja het was natuurlijk 16 december dus er was een jarig aan het thuisvront. En dan krijg ik een lief smsje van me oom en tante, wat me het even moeilijk maakte. Want ja ik had graag bij mijn vadersverjaardag willen zijn.
Dit doet me nog herinneren aan een week eerder terug toen was namelijk mijn oma jarig, jaja 90 jaar oud! Met volle moed zette ik de wekker vroeg op de zondag ochtend om met oma te kunnen skypen. En ja toen besefte ik nog meer dat ik maar al te graag bij haar zou willen zijn en daar een stukje taart te kunnen eten. Maarja dit kon niet dus hier maar samen met eva een stuk taart gegeten op de verjaadag van mijn oma.

Zondag middag ben ik naar de kerstwinkel geweest, je zou het kunnen voorstellen als een soort jumbo alleen dan alleen maar kerstspullen. En is deze alleen met kerst open nee deze is gewoon het gehele jaar geopent. Heb me vraag tekens waarom mensen midden in de zomer kerstpullen zullen halen maarja vooruit blijkbaar kan het uit.

Maandag vroeg ik me af wat ik nog het liefst wou doen hier, en eigenlijk heb ik alles gedaan wat ik echt wou doen hier. Er zijn natuurlijk nog genoeg dingen die ik niet gezien heb maar qua bezienswaardigheden toch vind ik het goed geweest zo. Deze dag zat ik beneden in de zon en vroeg me af waarom ik dit niet eerder heb gedaan, en waarom ben ik niet eerder op een stoepje gaan zitten in stad en maar kijken wat andere mensen doen. Want dat is hier heerlijk, gewoon dom kijken. Kijken hoe een politieagent zit te wapperen met zijn handje met witte handschoen en op zijn fluitje zit te tetteren, en aangezien het ook nog nuteloos is, maakt het dat alleen maar mooier om naar te kijken. En ja er wordt net zo goed naar ons gekeken, want waarom zitten twee bakra’s ( blanke) op een stoepje in de stad nou gewoon om te genieten hoe het leven hier er aan toe gaat.

Gisteravond zijn ik en eva wezen eten bij de de chinees, nou daar zaten we dan opzoek naar de bamipangpang, maar nee dan stond niet op de menulijst, wel eend, rare visnamen waar ik nog nooit van had gehoord. Om te voorkomen dat er iets vreemd op me bord kwam heb ik maar veilig gekozen voor de kip. Dat eet ik hier toch al bijna 3 maand lang dus die ene keer meer kon er ook wel bij. Wat kijk ik daar trouwen naar uit nederlands eten, gewoon lekkere hutspot met zoute haring. En toch vind ik dat ik me best hier heb gedaan qua eten betreft, hoe kieskeurig ik in nederland ook ben, heb ik hier toch de meeste vreemde dingen gegeten. Schaap, boomkip, eend en de vreemdste soorten groenten.

Vandaag heb ik de surinaamse markt bezocht, eigenlijk een grote hal met allemaal houten tafels waar eten, en kleren en andere voorwerpen op staan. Wat viel me op nou een ding het stonk er enorm. Later kwam ik er achter dat er grote aantallen vis er de gehele dag laggen wat nogal de geur veroorzaakte.

Vanavond gaan ik uit eten, jaa alweer. En daarna poging te doen om naar het casino te gaan. Ze zeggen dat het een zee is van chinezen en dat wil ik natuurlijk zien.

Voordat ik met het allerlaaste stukje ga beginnen wil ik graag nog een ding kwijt. Ik wou naar Suriname om te genieten. Nou ik heb een ding hier wel geleerd en dat is dat je niet kan genieten op comando. Ik heb hier rotmomenten gehad, waarbij ik tegen eva zei ik wil naar huis liever vandaag dan morgen. En als ik dan ging skypen met thuis dan kon ik alleen maar zeggen ik ben zat hier. Maar al die mooie, speciale momenten overheersen de rot momenten. Want nee ik had een inbraak niet in mijn surinaams avontuur inbegrepen, maar toch ben ik er niet slechter van geworden. Als ik mezelf afvraag waar ik het meest van genoten heb zijn dat de momenten waarbij ik midden in de boesboes sta, aan de surinaamse rivier en geniet van uitzicht en de rust, maar natuurlijk niet te vergeten de fantastische week met me zus en het uitje met eva naar Anaula.
Ik wou aan mijzelf bewijzen dat ik dit kon, ik zou en moest alleen op mijn eigen benen kunnen staan. En als ik mij die vraag nou weer stel. Dan ja ik kan op mijn eigen benen staan, maar er is niets beter om te kunnen leunen op iemand als dat nodig is. En ja ik geef toe. af en toe was ik een steunpaal nodig en die vond ik gelukkig ook bij mijn familie. En bij mijn huisgenoot eva. Een steunpaal nodig of niet ik ben er sterker uitgekomen. En het zal gek klinken uit mijn mond, en ik ben er zelf ook verbaast over maar ik ben er trots op!

En wat nu? Nou dat wordt de laatste dagen genieten van het mooie weer gewoon genieten van paramaribo, van het hier zijn. Of ik zin heb om naar huis te gaan nou dat antwoord is nogal dubbel. Ik wil maar al te graag naar huis om mijn familie en vrienden weer te zien. En als ik mijn familie op schiphol zal zien staan dan zal ik ze ook om de hals vliegen maar dan wel in me achterhoofd te hebben dat het avontuur voorbij is. Het zit er dan op, klaar, sloes, einde, punt uit. En dat idee is een beetje eng. Het land waar er om de minuut naar je getoeterd of gevloten wordt, waar je continue op de grond moet blijven kijken om te voorkomen dat je niet in gat valt. Het land waar ik gewend ben om links te fietsen, en nu eindelijk in een keer de goede kant op kijk als ik wil oversteken. Het land waar ik handmatig de was doe met koud water en me al die tijd met koud water heb gedoucht want ja zoals eva zei vanochtend de boiler is nog steeds kapot of te wel spoorloos. Tich keer midden in de nacht wakker worden omdat ik last heb van me rug aangezien mijn matras zo dun is dat je op de planken ligt, dus 3 keer in een nacht moet je op een ander plekje gaan liggen. Al die dingen jaa ik heb er op gemopperd maar tegelijkertijd zal ik ze ook missen. En wat ik nog het meest zal missen? Nou dat is het doen en laten hier. Het woord normaal is hier geen begrip, er zijn zoveel verschillende culturen, kleuren en rangen en iedereen accepteert het. Dat zal ik gaan missen. En het weer natuulijk ook(A)! Want als ik thuis ben begint het ‘ echte ‘ leven weer. En ja ik zal in sommige opties veranderd zijn maar zal dit nog passen in mijn wereld in nederland. De tijd zal het leren!

Liefs vanuit Suriname!
Tot in Nederland!